Przewodnik audioPanteon w Paryżu
Panthéon
XVIII-wieczne mauzoleum z kolumnadową fasadą mieszczące szczątki dostojnych obywateli francuskich.
W samym sercu paryskiej Dzielnicy Łacińskiej wznosi się Panthéon – majestatyczna budowla na wzgórzu Sainte-Geneviève. Już z daleka przyciąga wzrok klasyczną elegancją: rzędy smukłych korynckich kolumn prowadzą do potężnej fasady z kolumnadą, a monumentalna kopuła góruje nad okolicą, przywodząc na myśl antyczne świątynie Rzymu. Inicjatorem tego ambitnego przedsięwzięcia był król Ludwik Piętnasty, który w połowie osiemnastego wieku, odzyskawszy zdrowie po poważnej chorobie, ślubował z wdzięczności wybudować kościół ku czci świętej Genowefy, patronki Paryża. Przewrotnie, choć król wyzdrowiał, jego ukochana faworyta zmarła.
Budowa rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych osiemnastego wieku. Projektant, Jacques-Germain Soufflot, połączył w Panthéonie elementy greckich kolumn, barokowej ekspresji, romańskich kopuł i gotyckiego dążenia ku górze. Dziś jednak bryła świątyni zachwyca wyrazistą neoklasyczną linią. Gdy ukończono prace, Francja była już innym krajem – szalała rewolucja, monarchia upadła, a kościół szybko zamieniono w narodowe mauzoleum dla „wielkich ludzi”, jak głosi napis nad wejściem.
W dostojnych kryptach spoczywają prochy najwybitniejszych obywateli Francji: Voltaire’a, filozofa epoki Oświecenia; Jeana-Jacques’a Rousseau, pisarza i myśliciela; Victora Hugo, który oddał głos mieszkańcom Paryża; Émile’a Zoli, obrońcy sprawiedliwości społecznej; Marii Skłodowskiej-Curie, wybitnej uczonej, oraz Alexandra Dumasa, autora „Trzech muszkieterów”, którego imię trafiło tu dopiero po długiej debacie.
Pod wspaniałą kopułą spokojnie kołysze się hipnotyzujące wahadło Foucaulta – replika instrumentu, dzięki któremu w dziewiętnastym wieku udowodniono ruch obrotowy Ziemi.
Dziś można pokonać kilkaset stopni i wejść na taras widokowy pod samą kopułą, skąd rozciąga się jedna z najwspanialszych panoram Paryża. W tym zacisznym, niemal sekretnym miejscu ponad dachami miasta jednocześnie przebywa tylko kilka osób – to wyjątkowy punkt widokowy, oferujący chwile wytchnienia. Panthéon wciąż pozostaje symbolem francuskiej dumy i dziedzictwa intelektualnego, miejscem spoczynku ludzi, którzy współtworzyli historię narodu.