Ηχητικός οδηγόςΠαναγία των Παρισίων
Cathédrale Notre-Dame de Paris
Πανύψηλος καθεδρικός του 13ου αιώνα με επίστεγες αντηρίδες και γκαργκόιλ, σκηνικό μυθιστορήματος του Ουγκώ.
Υψωμένη πάνω από την καρδιά του Παρισιού, σε ένα μικρό νησί στον Σηκουάνα, η Παναγία των Παρισίων μαγνητίζει επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης. Οι πύργοι της, που στέκονται περήφανα πάνω από την πόλη, παρακολουθούν σχεδόν εννιακόσια χρόνια παρισινής ζωής να ξετυλίγονται μπροστά τους. Η ιστορία του καθεδρικού ξεκινά τον δωδέκατο αιώνα, όταν πλήθη εργατών τοποθέτησαν τον πρώτο λίθο, εκπληρώνοντας τη βούληση του βασιλιά Λουδοβίκου του Εβδόμου και του Πάπα Αλεξάνδρου του Τρίτου. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που καθυστέρησαν την ολοκλήρωση για σχεδόν διακόσια χρόνια, η Παναγία των Παρισίων αναδείχθηκε ως αριστούργημα της γοτθικής αρχιτεκτονικής: μακρόστενη και κομψή, με οξυκόρυφες αψίδες, πέτρινους θόλους που διασταυρώνονται και τα διασημότερα στηρίγματά της, τις αντηρίδες που υποβαστάζουν τους τεράστιους πέτρινους τοίχους της.
Στους αιώνες που ακολούθησαν, άνδρες και γυναίκες συγκεντρώθηκαν σε αυτούς τους χώρους για αξέχαστα ιστορικά γεγονότα — εδώ στέφθηκαν βασιλείς, αυτοκράτορες όπως ο Ναπολέοντας διεκδίκησαν το στέμμα τους, και η πόλη γνώρισε θριάμβους αλλά και δοκιμασίες. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, ο καθεδρικός κινδύνευσε να χάσει τα γλυπτά του, συμπεριλαμβανομένης της σειράς των είκοσι οκτώ λίθινων βασιλιάδων στην πρόσοψη. Πολλά αποκεφαλίστηκαν με διαταγή να εξαφανιστούν τα σημάδια της μοναρχίας, όμως αρκετά γλυπτά διασώθηκαν, παραμένοντας κρυμμένα και θαμμένα μέχρι που ανακαλύφθηκαν αιώνες αργότερα και σήμερα εκτίθενται σε μουσεία.
Η τέχνη και ο θρύλος δίνουν στην Παναγία των Παρισίων τον ξεχωριστό της χαρακτήρα. Οι γκαργκόιλ και τα μυστηριώδη φανταστικά πλάσματα που κοσμούν τα παραπέτα προστέθηκαν στη μεγάλη αποκατάσταση του δέκατου ένατου αιώνα υπό την επίβλεψη του Εζέν Βιολέ-λε-Ντικ. Ένας ακόμη Παριζιάνος, ο συγγραφέας Βίκτορ Ουγκό, έσωσε το μνημείο από την καταστροφή με το διάσημο μυθιστόρημά του για τον καμπούρη κωδωνοκρούστη, εμπνέοντας το Παρίσι να ξαναβρεί το αγαπημένο του σύμβολο.
Το φως του ήλιου πλημμυρίζει το εσωτερικό από τα εντυπωσιακά σταχτο-ροζέττα βιτρό, ντύνοντας τις πέτρινες κολώνες με απαλά χρώματα. Πολλά από τα παράθυρα είναι έργα του δέκατου ένατου αιώνα, αλλά οι τρεις μεγάλες ροζέτες του δέκατου τρίτου αιώνα συνεχίζουν να λάμπουν με το αυθεντικό γυαλί τους, κρατώντας έτσι ζωντανή τη σύνδεση με τον Μεσαίωνα. Πολύτιμα ιερά κειμήλια, όπως το ακάνθινο στεφάνι που πιστεύεται ότι φορούσε ο Χριστός, και ιστορικά αντικείμενα φυλάσσονται στον καθεδρικό, προσελκύοντας τόσο προσκυνητές όσο και επισκέπτες.
Γύρω από τον ναό πλανώνται ψίθυροι μυστηρίου. Ένας θρύλος αναφέρει έναν τεχνίτη που κατασκεύασε τις μεγάλες σιδερένιες πόρτες του καθεδρικού, οι οποίες λέγεται πως ολοκληρώθηκαν μόνο ύστερα από μια μεταμεσονύχτια επίσκεψη μιας σκοτεινής μορφής.
Μέσα στους αιώνες, οι καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων έχουν πλημμυρίσει τον αέρα με πλούσιους ήχους. Η γηραιότερη από αυτές, η Εμανουέλ, ηχεί στην πόλη από τα τέλη του δέκατου έβδομου αιώνα, σηματοδοτώντας σημαντικές στιγμές της ιστορίας του Παρισιού.
Στις δεκαπέντε Απριλίου του δύο χιλιάδες δεκαεννέα, φλόγες κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της στέγης και το περίτεχνο κωδωνοστάσιο του δέκατου ένατου αιώνα. Κι όμως, όπως και στο παρελθόν, η σωτηρία του καθεδρικού ένωσε ανθρώπους από όλον τον κόσμο.
Σήμερα, η Παναγία των Παρισίων αποτελεί ισχυρό σύμβολο της γαλλικής ταυτότητας, ιστορίας και κουλτούρας. Τα στρώματα της αρχιτεκτονικής της, οι ξεχωριστοί θρύλοι και οι διαρκείς εργασίες αποκατάστασης προσκαλούν κάθε επισκέπτη να ζήσει μια αληθινά ζωντανή ιστορία, σμιλεμένη από την πίστη, την τέχνη και μια πόλη που αλλάζει διαρκώς.